باز درب خاوران بسته بود، گل بر درب بسته

درهای آهنین گلزار خاوران همچنان بسته ماند، اما دل‌های خانواده‌ها به روی خاوران گشوده شد. از پشت در، شاخه‌های گل را به خاک بی‌نام سپردند، گویی که دست فرزندانشان را دوباره لمس می‌کنند. این گل‌ها نشانی از زندگی بود؛ از امید. هیچ قفل و کلیدی نمی‌تواند راهِ یاد را ببندد. خانواده‌ها همچنان در کنار گلزار خاوران، استوار ایستاده‌اند….
مطابق برنامه چندین ساله و هرماه به گلزار خاوران رفتیم . باز هم در بسته بود ولی با هیچ فرد یا نیروئی مواجه نشدیم . دو تن از همسران با ارائه کارت ملی بداخل رفتند سایر اعضاء خانواده های داد خواه بنا چار گلها و عکسهای عزیزانمان را پشت درب بسته چیدیم و ادای احترام و بیادشان سرود خواندیم .
تنها تفاوت برخورد همیشه با امروز این بود که گلها را نه جارو زدند و نه از ما خواستند که جمع کنیم .
خاوران خاوران خسته خاوران
خار ستم بدل بسته خاوران
زنگ غم از رخت ما می زدائی
خاک پاک تو را ما می ستایم…
یادشان گرامی !