یکی از معضلهای حیاتی در سرزمین ما در سالهای اخیر گسترش و عمق هرچه بیشتر فاجعۀ کمآبی، چه آب آشامیدنی سالم و چه آب کشاورزی، است. روزی نیست که کارشناسان و محققان دراینباره هشدار ندهند یا فعالان محیط زیست خطر را بهطور جدی یادآور نشوند. بهرغم سانسور خشن موجود، خبر و گزارش و تحلیل در بارهٔ مسئلۀ کمآبی، خشکسالی، و تخریب زیستمحیطی صفحههای اکثر روزنامهها و سایتها و خبرگزاریهای مجاز کشور را پُر کرده است….
کاهش ۳۲ درصدی بارندگی، افزایش دما و کاهش منابع آبهای زیرزمینی در سالهای اخیر باعث شده است که بسیاری از شهرها و روستاهای آذربایجان غربی با کمبود شدید آب مواجه شوند. قطعی مکرر آب، خشک شدن چاهها، چشمهها و قناتها، روستاییان را مجبور به مهاجرت به شهرهای همجوار کرده است. در برخی مناطق، حتی آب شرب نیز بهاندازه کافی وجود ندارد.
محمد اشرفی، مدیرعامل شرکت آب آذربایجانغربی از تنش آبی در ارومیه، بوکان، پیرانشهر، خوی، سردشت و ماکو خبر داد و گفت کاهش سفرههای آب زیرزمینی موجب فرونشست زمین در برخی نقاط بهویژه در روستای کهریز، ارومیه، خوی و دشت سلماس شده است.
محمد فضلعلیزاده، رئیس شورای روستای صوفیکندی نیز گفت:” اهالی این روستا بیش از ۳۵ سال است که با کمبود آب شرب دائمی مواجه هستند و تنها روزانه یک تا یکونیم ساعت آب به خانهها وصل میشود.
با ادامۀ حاکمیت ولایت فقیه نهتنها امیدی به بهبود مدیریت و حفاظت از منابع زیرزمینی آب در کشور ما نیست، بلکه این فجایع زیستمحیطی و پیامدهای مخرب آن با شتاب بیشتری گستردهتر و زندگی میلیونها هم وطن ما دشوارتر خواهد شد. جمهوری اسلامی در ۴۵ سال گذشته نشان داده است که توان و خواست بهبود زندگی مردم از راه توسعهٔ علمی را ندارد. زمان آن است که بساط این حکومت ضد ملی برچیده شود.