زخم کهنه آموزش در مناطق محروم ایران؛ ۱۱۰۰ مدرسه سنگی شناسایی شدند

مجید عبداللهی، معاون فنی و نظارت سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور، از شناسایی بیش از ۱۱۰۰ مدرسه سنگی در مناطق مختلف ایران خبر داد….

او در گفتگویی اعلام کرد که این مدارس بر اساس فهرست‌های موجود شناسایی شده‌اند و اظهار داشت: «تلاش می‌شود با مشارکت مردم و حضور خیرین مدرسه‌ساز، بازسازی و جایگزینی این مدارس به سرعت انجام شود.» این خبر در حالی اعلام می‌شود که بسیاری از مناطق جنوبی کشور با بحران‌های آموزشی جدی مانند کمبود امکانات، فرسودگی مدارس، و نبود کلاس‌های درس روبه‌رو هستند.

هرساله میلیون‌ها خانواده زحمتکش و کم‌درآمد که به‌قیمت تحمیل محرومیت و کار بیشتر و حتی بدهکار شدن هم به‌سختی شاید بتوانند امکانی حداقلی‌ برای تحصیل فرزندان‌شان فراهم کنند از این وضعیت باید رنج بکشند. دستمزدهای زیر خط فقر کجا و هزینه‌های گزاف تحصیلی از نوشت‌افزار، کیف، کفش، لباس، هزینه رفت‌وآمد گرفته تا خرج تراشی‌های مدارس برای جبران کمبود بودجه آموزش‌وپرورش کجا. برای نمونه‌ای از مشتِ خروار این خرج‌ها کافی است گفته شود قیمت فقط یک عدد مداد و یک عدد مداد‌پاک‌کن معمولی، یک دفتر چهل‌برگ و یک مداد‌تراش کوچک در پایین‌ترین کیفیت حدود ۴۰ هزار تومان است.

فرهنگیان آگاه و مترقی ریشه بحران حاکم بر آموزش و پرورش را به‌درستی در اجرای نسخه‌های نولیبرالی سرمایه‌داری رژیم در طول بیش از سه دهه گذشته می‌دانند. تعدیل‌های ساختاری از جمله کاهش بودجه‌های آموزش، کالایی و طبقاتی کردن آموزش، و رشد بی‌وقفه بخش خصوصی در حوزه آموزش و پرورش، از جمله پیامدهای اعمال این سیاست است. سرکوب خشن و پردامنه معلمان به‌شکل‌های گوناگون، از جمله اخراج، انفصال از خدمت، و زندان، در راستای اعمال هرچه گسترده‌تر چنین سیاستی است.